Zoals in vele andere regio’s en steden, barst de discussie zo nu en dan los rond het vinden van dé ideale slogan; de slimme slagzin, die in één klap enthousiasme wekt bij lokale ingezetenen en zo’n nieuwsgierigheid bij alle anderen dat ze geen dag langer kunnen zonder de regio of stad te komen bezoeken. Zo trekt Groningen sinds het de spitsvondige slagzin invoerde “Er gaat niets boven Groningen”, horden toeristen, studenten, bedrijven, politici en komen verliefde koppels in grote getale naar Ven-love om er hun honey-moon te vieren. En ook in Maastricht denkt mijn collega hoogleraar marketing Hans Kasper, de uitvinder van de lokale slagzin: “Maastricht: dat gun je jezelf”, en met hem vele andere beroemde lokale ingezetenen, dat de toeristenstroom sindsdien niet meer te stuiten is. Wat Maastricht betreft heb ik hier zelf al vorige zomer een bijdrage geleverd met de mijn inziens nog steeds onovertroffen ritmische rapslogan “Maastric, c’est chic”. Een slogan die sindsdien zowat verheven werd tot de centrale beleidsdoelstelling van het gemeentelijk evenementenbeleid... Dat dit trouwens tot zoveel persoonlijke drama’s zou leiden in de lokale politiek met het ontslag van het ene na het andere gemeenteraadslid had natuurlijk niemand kunnen voorspellen. Voor de geïnteresseerde lezer die wat ver af staat van deze boeiende lokale ontwikkelingen, verwijs ik naar een eigen, uiteindelijk niet-gepubliceerde want zelf-gecensureerde, column die ik hierover vorig jaar december schreef, getiteld “Open blikken in Maastricht” . Wat een kreet al dan niet vermag...

Deze maand brak echter commotie uit rond de zoektocht naar een gepaste slagzin voor Limburg, en dan met name Zuid-Limburg. In een poging Zuid-Limburg eens en vooral op de internationale publiciteitskaart te zetten waren drie invloedrijke Limburgers de heren Elverding, Oostwegel en Schrijen gevraagd met een concreet voorstel te komen. Gevaarlijk, héél gevaarlijk! Ik had het de heren op voorhand kunnen inseinen. Zodra een slogan het dorp of de de stad overstijgt, begint in zeker zin al de miserie. En in Zuid-Limburg met zijn oostelijke en westelijke mijnstreek, maasland en heuvelland is het om problemen vragen met één slogan voorstel te willen komen. Wat als compromis uit de bus kwam: “Alles wijst naar Zuid-Limburg” was dan ook alles behalve spetterend of spitsvondig. Erger werd het wanneer men de Engelse versie bedacht want plots werd vanuit Maastricht Zuid-Limburg opgeëist wat natuurlijk onaanvaardbaar was voor Sittard en Parkstad. Het compromis “Everything points to Maastricht, in the region South-Limburg” was niet alleen allesbehalve spitsvondig, het was ook tekenend voor de interne verdeeldheid van Zuid-Limburg. De variant “Everything points to Maastricht, nothing to South-Limburg” lijkt zelfs dichter bij de waarheid!

Als men het het mij had gevraagd, maar in zekere zin is Hans Lurvink mij vandaag in De Limburger (19 april 2008) voor, had ik veeleer geopteerd voor iets in de stijl van “Hoog Limburg” of “Zuid-Limburg boven alles” wat binnen de Nederlandse context feitelijk correct is, en in zijn Engelse vertaling van “High Limburg” of “South Limburg High” ook associaties toelaat met high-tech, gastvrijheid, feeling high en dergelijke meer... 

Onze Belgisch Limburgse buren, de West Limburgers, hebben sinds vorige jaar de slogan “Trots op Limburg”... Ja, in Nederlands Oost-Limburg tegenwoordig moeilijk bruikbaar door de mogelijke negatieve identificatie met de nieuwe partij van Rita Verdonk: “Trots op Nederland”. Maar mijn inziens wel gepast: in tegenstelling tot overdreven nationalistische trots, zul je als buitenstaander tegen een overdreven regionaal chauvinisme eerder glimlachen. Het liedje van de Belgisch Limburgse televisie zender TVL  “Trots op Limburg” beschrijft bij voorbeeld de vele kleine, gemeenschappelijke regionale eigenheden van Limburg waaruit men een zeker gevoel van trots kan putten. Zoals trouwens een Fries, West- of Oost-Vlaming dat met betrekking tot zijn eigen regio ook kan doen. En het kan trouwens zowel in Oost (Nederlands) als West (Belgisch) Limburg gezongen worden, kortom een trots die niet exclusief is en stopt aan deze of gene nationale grens. Een trots die ook een heel eigen band heeft met de natuur die zich juist in deze periode van het jaar weer in al zijn ontluikende pracht en dikwijls verbazendwekkende schoonheid openbaart.

In Zuid-Limburg uit zich deze trots aan beide kanten van zowel de nationale als de taalgrens door de totale dominantie van de bloesem in een heuvelend, uiterst vruchtbaar landschap. Of het nu om het Heuvelland, de Voerstreek, het land van Aubel of het West-Limburgse Haspengouw gaat, overal word je geconfronteerd met schitterende vergezichten waarin de bloesem van de vele fruitbomen welig tiert. Ik ben in mijn vrije tijd ook lid van een kleine, locale beleggingsclub genaamd De Krach en had dan ook aan mijn collega’s voorgesteld om een wandelmiddag met partners te organiseren in het West-Limburgse Haspengouw. Toegegeven ook wat beïnvloed door de mediahype aan de Belgische kant met onder meer de VRT serie Katarakt, oorspronkelijk ontsproten uit het geniale marketing brein van Sylvain Sleypen, de West-Limburgse gedeputeerde, en aan de Nederlandse kant nog amper bekend. Maar wellicht straks ook goed voor een Nederlandse variant in het Heuvelland zoals met Flikken in Gent en de remake Flikken in Maastricht is gebeurd. En zo had ik het plan opgevat om een mooie wandeling te maken langs de vele boomgaarden rond Borgloon. Mijn oog was gevallen op de wandeltentoonstelling Wandelen langs B(l)oeiende Kunst "Vruchtbaarheid en erotiek". Met de huidige beursmalaise in gedachte dacht ik dat het een goede afleiding zou zijn voor mijn collega’s, de toegang was ook nog gratis en de catalogus zou slechts 1 euro kosten...

Maar tot mijn stomme verbazing werd plots, nog voor ik het evenement definitief had kunnen vastleggen de tentoonstelling Limburgs, zelfs nationaal Belgisch nieuws. Wie weet is het straks wanneer ik deze weblog af heb, al Nederlands nieuws (Is ook intussen gebeurd werd een dag later (16 april) ook opgevolgd in Dagblad De Limburger). De burgemeester van Borgloon, Eric Awouters werd nadat een wandelaar zijn beklag had gedaan bij de politie van “blootprenten die in een terreinwagen ophingen langs het parcours”, door deze laatste gedwongen maatregelen te nemen tegen dit “kunstwerk”. Het kunstwerk van Luk Vermeerbergen uit Rijkevorsel bestond uit een collage oude playboy prenten met wat bloesemtakken ervoor: kortom, diepzinnige kunst. Het wel heel spitsvondige verslag in het Belang van Limburg van dinsdag 15 april 2008 waarin ik dit allemaal las, is zeer verhelderend: “De agenten namen foto’s van het kunstwerk – nota bene opgesteld langs de weg naar Kuttekoven – en snelden naar de burgervader met de mededeling dat het hier om openbare zedenschennis ging” . De arme burgemeester die zelf de toestemming had gegeven voor deze “Vruchtbaarheid en erotiek” wandeltentoonstelling werd door zijn politieagenten aangemaand onmiddellijk maatregelen te nemen anders zouden ze tegen de eigen burgervader proces-verbaal (moeten) opstellen. En zo werd gemeentesecretaris, Albert Moermans belast met het klaren van de job. Hoe, mocht hijzelf beslissen. Zoals hij in detail uitlegt in de krant koos hij voor de zwarte tape “die ik anders gebruik om kabels vast te kleven op de grond...  Ik ben toch gauw een halfuur bezig geweest om al die tieten en ‘die andere dingen weg te mofflelen. Het waren er dan ook nogal wat”.  Het resultaat mag er zijn, een kunstwerk dat zich nu in de nationale belangstelling mag verheugen en waar de kunstenaar natuurlijk straks heel veel voordelen hoopt uit te slaan. Zelf heeft de kunstenaar Luk Vermeerbergen gedreigd de eerste drie letters van de dorpsbewijzering Kuttekoven zwart te bespuiten. Ik heb een beter idee: als je één euro neerlegt, mag je een stukje tape afkrabben van het kunstwerk om even te kijken; wel nadien terugplakken...

Piepkunst op de weg naar Kuttekoven.

Of het de burgemeester veel goed zal doen om een andere deelgemeente van Borgloon, Gors-Opleeuw, volgende week benoemd te krijgen tot het mooiste dorp van Vlaanderen, blijft te bezien, alhoewel... De “clou” van deze affaire is dat juist de Borgloonse burgemeester Awouters en zijn eerste schepen Deneuker – ja,  U leest goed: Deneuker is schepen in onder meer Kuttekoven – zelf “bloot” reclame maken voor de kandidaatstelling van het nu al beruchte Gors-Opleeuw.  Zo kon het Belang van Limburg op de voorpagina van de krant met de titel “Blote borsten van Loonse burgemeester op internet” uitpakken...  En met Internet weet je nooit. In elk geval is Gors-Opleeuw wel in één klap bekend. De laatste telling by YouTube stond zaterdag 19 april op 39.376.

Wie weet straks loopt het storm in Kuttekoven: “Alles wijst naar Kuttekoven”.

19 april 2008