Als U vanmiddag een folkloristische groep van wat zwaarlijvige lokale politici, bekende en minder bekende Limburgers door Maastricht ziet lopen, begeleid door fietshelmdragende politie-agenten op mountainbikes moet U niet denken aan een nieuwe politie-actie op Vinkenslag of een nieuw initiatief van het nieuwe college van burgemeester en wethouders om kennis te maken met de burger, maar aan de sponsorloop Zweit veur Leid die geld inzamelt voor het goede doel, neen niet MVV. Die helmdragende agenten in hun aerodynamische pak zijn het biketeam van de Maastrichtse politie dat zijn try out houdt. Met het speciale schakelsysteem op hun splinternieuwe mountainbikes kunnen agenten van het corps vanuit stilstand van versnelling veranderen. Als dus één van die gesponsorde lopers het echt niet meer ziet zitten en de kroeg binnenloopt wordt ie dus zo weer opgepakt. Mountainbikes zijn, zoals U weet, heel populair in Nederland vanwege de bergen en zo ook heeft de politie ontdekt dat de Maastrichtse binnenstad zich perfect leent voor mountainbike surveillance. Er moet nog wel een speciale cursus behendigheid en techniek gevolgd worden maar de sponsorloop vanmiddag vormt een perfecte try out, met name in de fietstunnel in Wyck zal geobserveerd kunnen worden hoe veilig de sponsorlopers zich voelen. Hoe dan ook de lopers zullen vanmiddag zweten, anderhalf uur lang, over 10 km, althans dat is de opzet. Het concept van Zweit veur leid hoe sympathiek ook, klopt echter van geen kant. Ik ben slechts een eenvoudig econoom en heb misschien een wat ontnuchterende kijk op de manier waarop sponsormiddelen al lopend gesprokkeld kunnen worden, maar euro’s verzamelen per gelopen kilometer wanneer het aantal kilometers te voren vaststaat en men het parcours niet onder het anderhalf uur mag afleggen is geen sport en zeker geen leed. Even ter informatie voor de sponsorloper die straks meeloopt: het 10 km veteranenrecord voor mannen boven de zestig is momenteel rond de 40 minuten. Die zit dus al bijna een uur te wachten in de Bonbonnière wanneer jullie binnenkomen en zweten doet ie ook wellicht nog, maar dan van het bier. Trouwens “zweten voor leed” is iets dat in onze post-industriële samenleving amper nog voorkomt, het is eerder iets voor het Industrion in Kerkrade. Tegenwoordig zweten mensen voor hun plezier, liefst in hun vrije tijd. De handenarbeid, ons opgelegd door God als straf voor onze hoogmoed, is echt iets uit het verleden, het is nu eerder de muisarm, ons opgelegd door meneer Gates. Stress en oververmoeidheid zijn niet langer het resultaat van een te zware fysieke belasting maar eerder van mentale druk, van tijdsdruk, van continue beschik- en bereikbaarheid. Onder deze soort van stress zweten we niet zozeer maar produceren we stresshormonen, zodat we ondanks de stress toch de bijkomende mentale arbeidsdruk aankunnen. Blijft deze stresssituatie lange tijd bestaan dan blijft de concentratie stresshormonen hoog en zal het lichaam uiteindelijk ook fysiek niet in staat zijn te herstellen: uitputting en burn-out volgt. Fysieke inspanning verlaagt deze stresshormonen en zo doet nu iedereen geheel vrijwillig aan noeste handenarbeid in zijn tuin of loopt of fietst ie als een gek in het zweet des aanschijns. Zweit veur plezeer lijkt dan ook een betere slogan. Zo loop ook ik liever voor de lol en de gezelligheid, niet noodzakelijk voor het zweten, alhoewel… Ik loop sinds een tiental jaar mee met een groep vergrijzende oude knaken onder de inspirerende leiding van de 67-jarige W.C. bij de Zweitlanceurs: de zweet lanceerders, een Maastrichtse vereniging van zwetende bierdrinkers die eerst gaan hardlopen. Niet te verwarren overigens met de carnavalsvereniging de Zweitlanceers: de zwetende lantaarns uit Gronsveld. En zweten, ja zweten doen ze bij de zweitlanceurs veel, heel veel. Als ik mij een enigszins gedurfde analogie mag permitteren in deze nieuwe politieke tijden: zoals Pim Fortuyn onlangs in een televisie-uitzending met Ivo Niehe, althans dat las ik in de krant, beschreef hoe hij in een dark room bij orale seks kon proeven wat de bevredigde man de dag voordien gegeten had, zo proef je bij de zweitlanceurs wat je meehollende buurman of buurvrouw de dag voordien gedronken heeft. Maar eerder dan het zweet zijn het toch vooral de loopgesprekken die bijzonder leerzaam zijn en een bron van inspiratie vormen. Veteranensport heeft in een vergrijzende maatschappij de toekomst. Je ziet het in toenemende mate in de uitslagen van wedstrijden: dikwijls lopen de oudjes sneller dan de jongeren. Mijn eigen stelling is dat binnen enkele jaren het hele concept van Olympische spelen afgedaan heeft en dat wij in Europa Olympische veteranenspelen zullen hebben. Met een steeds kleinere groep jongeren verdwijnt de interesse uiteindelijk voor wereldrecords bij gebrek aan potentiële kandidaten en zal de interesse in wereldrecords per leeftijdscategorie en vooral dan die van de veteranen sterk toenemen. Mensen moeten zich kunnen identifiëren met de sportprestaties van hun leeftijdsgenoten. Kortom, zweiten heeft de toekomst.
Luc Soete