Belgische politiek is als Belgisch bier

Ik had mij voorgenomen hier niet meer over Belgische politiek te schrijven. Over de jaren heen heb ik hier vele, wellicht te vele, columns geschreven over mijn dierbare vaderland. Toegegeven het waren ook vrij aparte verhalen die wellicht nergens anders gelezen konden worden. Over Belgische kippen en Dehaene’s natuurlijke geschiktheid als premier en waarom het kippen-dioxineschandaal in 1999 een ramp zou worden voor de Belgische politiek (“trop is teveel” 5 juni 1999) ; over Brussel-Halle-Vilvoorde (“Bourgondisch- Hallucinant-Verrassend” 14 mei 2005) en waarom ik vanuit een persoonlijk, romantisch identiteitsgevoel tegen splitsing was; over het voorspelbare einde van Leterme: een fin de terme avant la lettre (Leterme fin de terme? 11 augustus 2007), vlak na zijn historische verkiezingsoverwinning in 2007; en over de beloftevolle toekomst van de NVA (“De Nederlands-Vlaamse Alliantie” 12 juli 2008): de Nederlands Vlaamse alliantie. Kortom, analyses over zowat alle personages, afkortingen en onderwerpen die aan de grondslag liggen van de huidige Belgische crisis.

Wat kun je dan nog als nieuws brengen zeker in verhouding tot al die andere mogelijk toch wel wat belangrijkere actuele onderwerpen zoals het mogelijke einde van de euro, de komende beurskrach in China en wereldwijd, het een hangend parlement in het Verenigd Koninkrijk, de catastrofale milieuramp in de Golf van Mexico, of de kwetsbaarheid van het vliegverkeer voor de Eyjafjallajökull. Maar Belgische politiek is als Belgisch bier: er is altijd weer iets nieuws - voor de kenners onder U, Duvel Tripel Hop komt terug na de succesvolle facebook campagne van de Lambikstoempers. En zo kruipt mijn aandacht, om een oude Britse slogan van de Nederlandse bierconcurrent te parafraseren, naar Belgische onderwerpen die andere bieren niet kunnen bereiken. 

Ik ben naar aanleiding van de Belgische gebeurtenissen deze maand lid geworden van twee facebook groepen. De eerste groep heet “Ik wil kunnen stemmen voor een Waal. Je veux pouvoir voter pour un Flamand.”   Voor de meesten onder U lijkt dit wellicht, zeker als men het heeft over nationale verkiezingen, vrij logisch. Niet dus in België. Daar, of het nu gaat om regionale of nationale verkiezingen, kan men slechts stemmen voor politici uit het eigen taalgebied: in Vlaanderen voor Vlamingen, in Wallonië voor Walen en in Brussel als tweetalige regio heeft men de keuze. Dat is ook de achtergrond voor de Vlaamse eis tot splitsing van BHV, men wil de Brusselse keuzemogelijkheid geografisch beperken tot het Brusselse gewest. De facebook groep telt nu al meer dan 13.000 leden. Grappig is wel de kritiek op dit initiatief als zou de roep om zo’n keuzemogelijkheid een terugkeer betekenen naar het oude Belgique à papa. Het initiatief is eerder ingegeven door een Vlaanderen en Wallonië à papa: een vastgeroest, nu geregionaliseerd politiek landschap dat aan elke kant van de taalgrens veel te homogeen is geworden. Er valt niet meer te kiezen. Vrij logisch dan ook dat een toenemend aantal Vlamingen die in Vlaanderen wonen ook op Waalse politici zouden willen kunnen stemmen; en Vlamingen die in Wallonië wonen op Vlaamse politici. En voor de Walen la même chose. In feite de keuze die wij Belgen die in het buitenland wonen, hebben.

Mijn tweede lidmaatschap van een facebook groep is ingegeven door Europees verantwoordelijkheidsgevoel: om nog enigszins te redden wat er te redden valt van het komende Belgische voorzitterschap van de Europese Unie.  Als er iets is dat duidelijk is geworden met de Belgische crisis, dan is het wel dat met de aanstelling van Van Rompuy als voorzitter van de Europese raad, Europa er niet meer toe doet bij Belgische politici. Dat een ontslagnemende regering miljarden toezegt aan achtergestelde leningen aan Griekenland, soit. We doen dat hier in Nederland tenslotte ook. En als de Grieken straks niet kunnen terugbetalen en de Belgische staatsschuld weer met enkele miljarden stijgt, zal niemand het verschil zien.

Maar de Europese raad voorzitten - en wellicht voor heel wat maanden - met slechts een regering van lopende zaken wanneer, om de toekomst van de euro veilig te stellen, cruciale beslissingen genomen moeten worden rond versterking van de Europese controle op het fiscale beleid van lidstaten, een scherper toezicht op de internationale kredietbeoordelaars of zelfs de mogelijke oprichting van een Europees kredietbeoordelaar, etc., terwijl de aandacht voortdurend wegglipt naar al die andere Belgische problemen, dat kan niet goed gaan.

Maar vraagt U zich misschien af, hoe kan lidmaatschap van een facebook groep dit dan wel oplossen? Simple comme bonjour. Ik ben lid geworden van de facebook groep “Serve Belgian beer during EU presidency”.  We zijn al met 285. Ik moet mijn bijdrage nog verder uitwerken, maar mijn eerste voorstel zou zijn om tijdens de discussies rond de euro aan de landen met de grootste uitstaande bankleningen aan Griekenland, Kwak te schenken; aan de Portugese, Spaanse en Ierse vertegenwoordigers Malheur en aan de Grieken Mort Subite.  Zal direct goed zijn voor “den ambiance”.

Luc Soete

8 mei 2010