In het midden van de vakantie werd bekend dat samen met andere regionale kranten in Brabant en Gelderland, ook Dagblad De Limburger te koop stond. De eigenaar van uw krant, de Haarlemse VNU groep, wil zich meer richten op commerciële bedrijfsinformatie waar rendementen te halen van boven de 30%. DDL dat "slechts" een bruto rendement heeft van 17% past niet in de strategie. Bedrijven die denken dat ze op basis van hun best renderende activiteiten nog meer winst kunnen halen door al de rest af te stoten zijn goed voor de anorexia strategie van collega Van Witteloostuyn. In dit geval is dit wellicht nog meer het geval want wat de VNU groep afstoot lijkt niet zozeer overtollig vet dan wel spierweefsel van hoge financiële kwaliteit. Maar goed ik zit niet in de raad van bestuur van de VNU groep. Ik kan dan ook moeilijk inschatten of de kennis en expertise die met het uitgeven van regionale kranten gepaard gaat echt niet complementair is met die van het vergaren en verkopen van kijkcijfers, opinie-onderzoek en het inwinnen van professionele informatie. Het zij zo. Hier gaat het mij om de toekomst van de krant.

Uiteraard zijn er veel gegadigden voor DDL. Ik denk dat U wellicht ook geïnteresseerd zou zijn in aandelen van een bedrijf dat een bruto rendement van 17% oplevert. De meest directe geïnteresseerden zijn uiteraard de andere krantenbezitters. Niet omdat ze het noodzakelijkerwijs goed voor hebben met de toekomst van de krant maar wellicht ook omdat ze een bestaande, goed draaiende concurrent kunnen inpalmen of onder controle krijgen. Juist daarom is er vanuit overheidswege een toezichthouder, de Nederlandse Mededinginsautoriteit, die nagaat of er geen dominante positie voortvloeit uit de overname. Hierbij wordt ook rekening gehouden met de segmentatie van de krantenmarkt b.v.in nationale en regionale kranten. Mogelijk leest U b.v. naast DDL ook een nationale krant. De echte concurrentie zit hem wat DDL betreft binnen de regio tussen regionale kranten zoals met het Limburgs Dagblad. Daarom ook dat indertijd VNU regionale kranten in verschillende regios mocht opkopen en er heel wat schaalvoordelen kon realiseren in het uitgeven van deze kranten waardoor ook de rendabiliteit sterk verhoogd kon worden.

In de wandelgangen en ook het editoriaal van de krant van 21/08 wordt eigenaardig genoeg rijkhalzend uitgekeken naar een overname door De Telegraaf groep: de groep die in Limburg reeds een andere regionale krant in bezit heeft. Iets waar wellicht juist de NMA problemen mee zal hebben. Uiteraard is het heel profijtig met slechts één krant het hele Limburgse gebied te kunnen bestrijken, maar daar staat naast verschraling ook een gebrek aan dynamiek tegenover in informatie- en nieuwsverzameling. En dat Limburg te klein zou zijn voor twee kranten ontkennen juist de hoge rendabiliteitscijfers van DDL. In datzelfde editoriaal wordt een nog merkwaardiger pleidooi gehouden voor een Nederlandse overname. "Regionale kranten zijn sterk geworteld in de sociaal-culturele tradities van hun verschijningsgebied. Affiniteit van de eigenaar met het gebied (uit Haarlem?) is voor een regionale krant van levensbelang. Een Nederlandse oplossing verdient dan ook de voorkeur" zo luidt het. Begrijpe wie het begrijpen kan. Ik dacht dat er juist een verschil was tussen "regionaal" en "nationaal", en tussen regionale en nationale kranten. En, in het geval het de redactie over al die jaren ontgaan zou zijn, juist het Limburgse verschijningsgebied met zijn specifieke sociaal-culturele tradities grenst in de eerste plaats aan Duitsland en België, eerder dan an de rest van Nederland. En het zijn juist die buitenlandse grenzen die in het Europa van morgen vervagen, of het nu gaat om huisadvertenties, vacatures, uitgaansaankondigingen of regionaal nieuws. Dat er een wereld van verschil is in de Nederlandse en Duitse of Belgische manier van het maken van kranten biedt vanuit dit perspectief juist voor een regionale grenskrant zoals DDL ontwikkelingskansen en -mogelijkheden. Het maken van DDL als één van de weinige regionale kwaliteitskranten met een vrij hoge rendabiliteit kan dan immers als voorbeeld dienen voor andere Europese regionale kranten. En dat DDL een goede regionale krant is merk je telkens weer wanneer je in het buitenland bent: of je nu ergens in Zuid Frankrijk opgescheept zit met Sud Ouest, om niet te spreken over La Meuse bij onze zuiderburen. Een nationale oplossing verdient dan ook zeker niet de voorkeur, tenzij de redactie in de toekomst graag op haar lauweren rust.

Luc Soete